[Αφίσα που κολλήθηκε τον Οκτώβριο του 2023 σε 750 αντίτυπα]
Υπάρχει μια ομοιότητα ανάμεσα στους “τζιχαντιστές”, τις “επιδημίες” και τις “φυσικές καταστροφές”. Παρουσιάζονται σαν αόρατοι εχθροί που απειλούν τις κοινωνίες μας ως σύνολο. Υπάρχει βέβαια μια πιο άμεση ομοιότητα ανάμεσα στην Αντιτρομοκρατική και την Πολιτική Προστασία. Ισχυρίζονται και οι δύο πως ο ρόλος τους είναι να σώζουν ζωές, όμως στην πραγματικότητα υπάρχουν για να επιβάλλουν μέτρα πειθαρχίας και να διεξάγουν πολεμικές ασκήσεις σε πραγματικό χρόνο. Το αν το κάνουν αυτό με γελοίες αφορμές (π.χ. μια ψιχάλα) ή με σοβαρότερες (όπως με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία), δεν έχει καμία σημασία.
Προσοχή! Το να φαίνεται το κράτος απροετοίμαστο είναι κομμάτι αυτού του σχεδίου! Πρώτον, μας κάνει να πανικοβαλλόμαστε και να παρακαλάμε για κρατική παρέμβαση. Δεύτερον, μας κάνει να ηρωοποιούμε κρατικούς υπαλλήλους, των οποίων η βασική δουλειά δεν είναι να μας φροντίζουν. Το είδαμε με τους γιατρούς, τώρα το βλέπουμε και με τους πυροσβέστες. Τρίτον, μας προκαλεί ταξική τύφλωση. Δεν βλέπουμε ότι τα αφεντικά (βιομήχανοι, αγρότες, κτηνοτρόφοι, μαγαζάτορες) θα αποζημιωθούν, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε να εκσυγχρονίσουν τις παραγωγικές τους δυνατότητες. Δεν βλέπουμε ότι οι μόνοι που θα πάμε άκλαφτοι είμαστε εμείς, η εργατική τάξη.
Όλα αυτά στήνουν την εθνική ενότητα με έναν ιδιόμορφο τρόπο: όλοι βρίζουμε το κράτος την ίδια στιγμή που όλοι παραδινόμαστε σ’ αυτό. Οι σοροί κονσέρβες και οι αναφορές στο “λαό” εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, απλά με αριστερή αισθητική. Η δεξιά αισθητική έχει πεζοναύτες στη λάσπη με γιαγιάδες στην πλάτη.
Είναι αλήθεια ότι το κράτος δεν νοιάζεται για τις ζωές της εργατικής τάξης, κι αυτό δεν αλλάζει με κανένα αίτημα. Τα αιτήματα για προσλήψεις, τηλεδιοίκηση, αντιπλημμυρικά έργα κ.ο.κ. δείχνουν πως δεν έχουμε καταλάβει τι είναι και τι κάνει το ελληνικό κράτος. Είναι ένα κράτος σε (ήπιο προς το παρόν) πόλεμο.
Εν κατακλείδι, το πρόβλημα με την Πολιτική Προστασία δεν είναι ότι “δεν λειτουργεί”· αλλά ότι έχει άλλους στόχους από τους διακηρυγμένους. Τρία χρόνια τώρα αυτό που κάνει είναι απαγόρευση κυκλοφορίας και εκκενώσεις περιοχών. Δεν θα πρέπει να ξαφνιαστούμε αν μια μέρα μετονομαστεί σε Πολιτική Άμυνα, εφαρμόζοντας τα ίδια ακριβώς μέτρα.
Το ζήτημα είναι, όμως, να καταλάβουμε νωρίτερα το εξής:
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΡΟΛΟΪ.
Κι αν θέλουμε να δούμε άσπρη μέρα, πρέπει να κάνουμε τα δικά μας κουμάντα. Συλλογικά, οργανωμένα, ταξικά.
