[Αφίσα που κολλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015]
Κάπου ανάμεσα στα κλαψουρίσματα της τέως υπουργού Μετανάστευσης και τη σιδηρά πυγμή του τέως υπουργού Δημόσιας Τάξης, ξετυλίγεται πάλι ο διαχρονικά σταθερός πυρήνας της αντιμεταναστευτικής πολιτικής.
Η προβολή της εξαθλίωσης και του φόβου των μεταναστών/τριων με συνοδεία από ανθρωπιστικές κραυγές, είναι το άλλοθι για τα νέα ευρωπαϊκά κονδύλια στον κρατικό προϋπολογισμό. Όσοι έχουν επιχειρηματική δεινότητα (και είναι τόσο σκουλήκια), στήνουν μκο, παίρνοντας κι αυτοί ένα μερίδιο από τις επιδοτήσεις. Ταυτόχρονα, και με κρατικό σχέδιο, ένας σωρός από ακτοπλοϊκές εταιρείες, λεωφορεία και ταξί, τρέχει να περισώσει τη χασούρα από τα capital controls, υπερτιμολογώντας τα εισητήρια για τους χιλιάδες φυγάδες από την αφρική και την μέση ανατολή. Οι δουλέμποροι – παρέα πάντα με καραβανάδες και μπάτσους – σε όλο το δρόμο του θανάτου μέχρι την κεντρική ευρώπη, αποδεικνύουν πως η μαφία έχει αναλάβει σημαντική εργολαβία στην εμπορία ανθρώπων. Η ανταμοιβή στο κράτος από τις πλάτες που προσφέρει είναι και το συνάλλαγμα από την ταρίφα μεταφοράς. Τι πιο χρήσιμο εν μέσω “οικονομικής στενότητος”;
Οι μετανάστες με άλλα λόγια, σε όλο το δρόμο της φυγής πληρώνουν αδρά για την νέα τους δυστοπική ζωή: Να αποτελέσουν το νέο υποτιμημένο προλεταριάτο, αιχμάλωτοι στη “μεγαλόκαρδη” καπιταλιστική μηχανή της κεντρικής ευρώπης, νέα υπεραξία για τα (μικρά και μεγάλα) αφεντικά.
Τι κι αν το “οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες” επαληθεύτηκε όντως για κάποιους. Οι ελληναράδες σε κάθε άκρη αυτού του κωλότοπου βρίσκουν χίλιους τρόπους για να πάρουν μέρος στο δολοφονικό χρηματιστήριο της σωματεμπορίας. Κλοπές, 5 ευρώ φόρτιση κινητού, φαγητό με τιμή 10 φορές πάνω, είναι μερικά μόνο από τα κόλπα των νεκρόφιλων της ελληνικής επικράτειας. Δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και οι απελπισμένοι που δεν πλούτισαν από την νέα μπίζνα. Οι εξοργισμένοι που ο ομφάλιος λώρος της προστασίας από το κράτος έχει κοπεί οριστικά. Οι δολοφονικοί ενάντια σε όποιον “ξένο” χαλάσει την ηρεμία στο εμπόλεμο παρόν τους. Όπως και να το κάνουμε, ο ελληνικός μικροαστισμός επιτάσσει τα λεφτά – λεφτά και ο ρατσισμός – ρατσισμός. Η φράση καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν φτάνει εν τέλει, για να χωρέσει την ιδεολογική – υλική διαπλοκή που οικοδομεί τις σχέσεις εκμετάλλευσης στο ελληνικό κράτος.
Υπάρχουν ευτυχώς και οι υπόλοιποι (έστω λίγοι). Αυτοί που δεν βοηθάνε πρόσφυγες πολέμου για φράγκα και εγωπαθή φιλανθρωπία αλλά γιατί βλέπουν μπροστά τους τους απαγορευμένους και απαγορευμένες εργάτες και εργάτριες. Όσοι στηρίζουν πολιτικά, υλικά και ηθικά τον κόσμο που τρέχει να ξεφύγει από τα πεδία των μαχών. Μάχες που -μην το ξεχνάμε – σπρώχτηκαν με κάθε μέθοδο από τις πρωτοκοσμικές δημοκρατίες. Έχουμε συνείδηση της αδυναμίας μας να αλλάξουμε ουσιαστικά, το δύσκολο δρόμο που έχουν πάρει οι μετανάστες και οι μετανάστριες. Σεμνά και ταπεινά λοιπόν:
RACISTS FUCK OFF!
IMMIGRANTS WELCOME
