[Αφίσα και roller graffiti του antifa selanik το Μάρτιο του 2024]
Πριν λίγες μέρες, όπως ίσως γνωρίζετε, ψηφίστηκε ο νέος Ποινικός Κώδικας. Το νομοθέτημα αυτό φέρνει διάφορες αλλαγές: οι πόρτες της φυλακής ανοίγουν διάπλατα για όσους καταδικάζονται για πλημμελήματα· οι μικρές ποινές μπορούν να αντικαθίστανται με “κοινωφελή” καταναγκαστική εργασία· η παραγωγικότητα της βιομηχανίας καταστροφής ζωών που λέγεται Δικαιοσύνη μεγαλώνει· και άλλα πολλά που δεν έχουμε χώρο να σχολιάσουμε.
Βέβαια, η αντίληψη πως η ιστορία αλλάζει από νόμους που ψηφίζονται και νόμους που δεν ψηφίζονται, είναι μια αντίληψη κάπως… φτηνή! Πριν φτάσει να κατατεθεί στη Βουλή ο νέος ΠΚ, είχαν επιβληθεί μια σειρά από κρατικές καινοτομίες, οι οποίες είχαν γίνει νόμος στο λεγόμενο “πραγματικό σύνταγμα”: στην καθημερινότητα της ταξικής σύγκρουσης. Αυτές οι καινοτομίες είχαν την στήριξη όλου του πολιτικού συστήματος της χώρας, δηλαδή ακόμα και των κομμάτων που τώρα καταψηφίζουν ηχηρά το νέο ΠΚ.
Το θέμα έχει, λοιπόν, μια πρόσφατη ιστορία. Λέγεται ποινικοποίηση των συνηθειών της εργατικής τάξης, και δεν έχει στόχο ντε και καλά να αλλάξουμε συνήθειες, αλλά οι συνήθειες και η ζωή μας να χρήζουν συνεχούς αστυνομικής διαχείρισης. Αυτή η πρόσφατη ιστορία συνοψίζεται σε διάφορες κωδικές ονομασίες: “συμμορίες ανηλίκων”, “βία στα σχολεία”, “διαλυμένες οικογένειες”, “κακοποίηση ανηλίκων”, “ανεύθυνες μανάδες”, “εγκληματίες οπαδοί”. Όλα αυτά, δηλαδή, με τα οποία μας βομβαρδίζουν καθημερινά από τις οθόνες. Ξεκίνησαν ως σήματα κινδύνου που προκαλούν “ηθικό πανικό”, έπειτα έγιναν μπατσικές επιχειρήσεις τις οποίες χειροκροτούσαν οι ρουφιάνοι, και τώρα πέρασαν στο ΦΕΚ.
Το ελληνικό κράτος, φυσικά, δεν μας στοχοποιεί ούτε από φετίχ ούτε από κακία. Είναι ένα κράτος που ταλανίζεται από μια πολύχρονη κρίση, ένα κράτος στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Έτσι, είναι υπαρξιακό ζήτημα να διαχειριστεί την εργασία και την καθημερινότητα μας με στρατιωτικούς όρους. Να τι είναι, τελικά, η οικονομία πολέμου, για την οποία ακούμε από το 2020! Να που φάνηκαν χρήσιμα, τελικά, τα “κοινωφελή” προγράμματα εργασίας του ΟΑΕΔ, που συνηθίσαμε από το 2010!
Αν κοιτάξουμε και πιο πίσω, θα δούμε ότι η ποινικοποίηση της εργατικής τάξης (και ιδιαίτερα της νεολαίας της) έχει κι αυτή την ιστορία της: οι “τοξικομανείς” και το πέσιμο στους τεκέδες, οι “τέντυ-μπόης” και ο νόμος 4000, οι “καμικάζι”, οι “χούλιγκανς”, οι “σατανιστές”, οι “αλλοδαποί – εγκληματίες”, οι “μπαχαλάκηδες” του Δεκέμβρη. Αν μη τι άλλο, ξεχειλίζουμε από στυλ. Φαντάζεστε να μας έλεγαν “νοικοκυραίους”;
[Παναγία Φανερωμένη – Υδραγωγείο]
