[4ο τεύχος του περιοδικού SELANIK, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2024]
Με εργάτη, αγρότη, φοιτητή και πρώτο τον στρατιώτη…
Οκτώβριος 2023. Το τρίτο τεύχος του περιοδικού έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και πρόκειται να σταλεί στο τυπογραφείο, ως συνήθως με καθυστέρηση. Η ύλη του ήταν οριακά επίκαιρη: φωτιές, πλημμύρες, μεταναστευτικό, κλπ. Στο μετα-καλοκαιρινό κλίμα, δηλαδή, που ήδη μοιάζει αιώνες μακριά. Μέχρι που ξεκίνησε ο πόλεμος Ισραήλ – Χαμάς. Αυτή η πρόταση θέλει πολλούς αστερίσκους· αστερίσκο στη λέξη “ξεκίνησε”· αστερίσκο στο ποια περιοχή και ποια κράτη αφορά ο πόλεμος· για την οικονομία της κουβέντας, όμως, ας πούμε ότι όλοι καταλαβαίνουμε για τι πράγμα μιλάμε.
Φυσικά, το τελευταίο πράγμα που έχει σημασία όταν ξεσπά ένας πόλεμος είναι η ύλη ενός αντιεξουσιαστικού περιοδικού. Όμως ήταν το μόνο πράγμα για το οποίο η γνώμη μας θα είχε κάποια πρακτική σημασία. “Που θα χωρέσει να το αναφέρουμε;”, “Έχει νόημα να το σχολιάσουμε σύντομα;”, “Θα πάει πολύ πίσω το τεύχος…”, “Τι διάολο έχει νόημα να πούμε;”, “Είναι επικίνδυνο να μιλάς αμέσως για τέτοιου βεληνεκούς γεγονότα”, “Ας κάνουμε την πάπια και γράφουμε κάτι στο επόμενο…”.
Κι έτσι, λοιπόν, κάναμε την πάπια. Λίγο για πρακτικούς λόγους, λίγο από άποψη (βλ. “επικίνδυνο να μιλάς αμέσως”), λίγο από μούδιασμα (βλ. “τι διάολο να πούμε”). Και νιώθουμε πως ο χρόνος δικαίωσε την επιλογή μας. Άλλωστε ούτε μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είμαστε ώστε να έχει τόση βαρύτητα μια ανακοίνωση μας, ούτε στην οργανωτική κατάσταση των Weather Underground είμαστε για να “bring the war home”. Αν κάποιος, βεβαίως, διαθέτει τέτοιο οργανωτικό επίπεδο, τα αυτιά μας είναι ανοικτά να τον ακούσουμε…
Να, λοιπόν, τι αποφεύγεις όταν δεν μιλάς αμέσως. Αποφεύγεις να πέσεις θύμα του atrocity propaganda, δηλαδη του να επιζητείς πτώματα στο όνομα άλλων πτωμάτων, αυτό που έκανε όλος ο εθνικός κορμός, τόσο στην αντισημιτική όσο και στην αντιμουσουλμανική του εκδοχή. Αποφεύγεις να καταπιείς εύκολες εξηγήσεις για το τι συμβαίνει (του τύπου “νόμιμη αυτοάμυνα στην ισλαμική τρομοκρατία” ή “αντίσταση στον ιμπεριαλισμό”), εξηγήσεις που διακινούν τα εκάστοτε υπουργεία εξωτερικών ακριβώς για να τις καταπιούμε. Αποφεύγεις να πετάξεις την ιστορία στα σκουπίδια, όπως έμμεσα σε εξαναγκάζουν να κάνεις οι εικόνες με σακούλες γεμάτες πτώματα. Αποφεύγεις να ζητάς έμμεσα το να μουγκρίσουν δυνατότερα οι κάννες του παγκοσμίου πολέμου. Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, Weather Underground δεν είδαμε, πατριωτική βλακεία με το κιλό είδαμε…
Αφού αποφύγαμε όλα αυτά, προσπαθήσαμε να απαντήσουμε το “Τι διάολο έχει νόημα να πούμε;”. Μελετήσαμε ξανά 30 χρόνια σύγκρουσης στη Μ. Ανατολή, για να θυμηθούμε τι είναι αυτή η περιοχή και τι σημαίνει ο πόλεμος στα μέρη της. Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Υεμένη, Παλαιστίνη. Εκκρεμότητες του Β’ ΠΠ και του τέλους της αποικιοκρατίας, συγκρούσεις κρατών της περιοχής και εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων. Παντού ψάχναμε τι ρόλο έπαιζε το ελληνικό κράτος. Τα συμπεράσματα μας ήταν λίγα, απλά και – για αυτόνομη ομάδα – τετριμμένα. Τόσο απλά, που τελικά τα χώσαμε στο editorial! Εν συντομία:
1) Δεν υπάρχουν ιμπεριαλιστικά κράτη και μη-ιμπεριαλιστικά κράτη. Υπάρχουν απλώς κράτη με διαφορά ισχύος, τα οποία έχουν αυτόνομα συμφέροντα και εξίσου δολοφονικές τακτικές για να τα εξυπηρετήσουν.
2) Τα μικρότερα κράτη (π.χ. Ελλάδα) δεν είναι μαριονέτες των μεγαλύτερων (βλ. ΗΠΑ). Η παγκόσμια ιστορία δεν βγάζει κανένα νόημα αν μελετηθεί υπό αυτό το πρίσμα.
3) Δεν υπάρχουν αιώνιες συμμαχίες ούτε αιώνιες έχθρες μεταξύ κρατών, παρά μόνο πάγια υλικά συμφέροντα.
4) Δεν υπάρχουν “λαοί που νικούν με το όπλο στο χέρι”. Επίσης, δεν υπάρχουν νεράιδες.
5) Πρέπει να μιλάμε για τον ιμπεριαλισμό της χώρας μας, πρώτα και κύρια, γιατί αλλιώς καταθέτουμε προτάσεις προς το υπουργείο εξωτερικών της για το τι πρέπει να κάνει.
Καταλήξαμε, δηλαδή, πίσω στον άξονα ερμηνείας με τον οποίο οι αυτόνομες ομάδες ερμηνεύουν τον παγκόσμιο πόλεμο εδώ και 30 χρόνια. Με αυτή την έννοια, τα αποτελέσματα ήταν τετριμμένα. Αν, από την άλλη, κοιτάξουμε γύρω μας, οι απόψεις μας είναι περιθωριακές, στην πραγματικότητα. Ο ελληνικός λαός ζητάει αίμα!
Έτσι, κάναμε ξε-zoom από τη Γάζα μέχρι ο χάρτης να δείχνει την περιοχή από το Ιόνιο μέχρι τον Ινδικό. Είδαμε τον σύγχρονο κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού να φτάνει ως το λιμάνι του Πειραιά και εν μέρει να μπλοκάρεται από το ελληνικό κράτος. Είδαμε τις Συμφωνίες του Αβραάμ να ακολουθούνται από την συμφωνία για το νέο εμπορικό δρόμο Ινδία – ΗΑΕ – Σ. Αραβία – Ισραήλ – Ελλάδα – ΕΕ. Οι ρουκέτες της Χαμάς, οι βόμβες του IDF, τα φουσκωτά των συντρόφων Χούθι κοκ. βγάζουν περισσότερο νόημα τοποθετημένα σε αυτό το κάδρο και χωρίς ρομαντισμούς. Καταλήξαμε να βλέπουμε το ελληνικό κράτος να φιτιλιάζει δύο ηπείρους και πέντε θάλασσες, στην προσπάθεια του να αποτελέσει ένα κράτος στην πρώτη γραμμή του πολέμου.
Όσο τα κάνει αυτά χιλιάδες μίλια μακριά, έχει και ένα πόλεμο στο εσωτερικό μέτωπο ενάντια στην εργατική τάξη. Και μπορεί να μην είμαστε Weather Underground, μπορεί το σαμποτάζ στον πόλεμο να πέφτει λίγο ασήκωτο για το μπόι μας, αλλά σ’ αυτό το εσωτερικό μέτωπο είμαστε χωμένοι μέχρι τα μπούνια, godammit! Γι’ αυτό το μέτωπο θα διαβάσετε πολλά σ’ αυτό το τεύχος.
Θα βρείτε αντιδημοφιλείς απόψεις για το τι παίζει με τα γήπεδα, εκεί που πρόσφατα αναβίωσε η πολεμική κατηγοριοποίηση “γυναικόπαιδα”. Θα διαβάσετε το δεύτερο μέρος ενός αφιερώματος για την αντι-μεταναστευτική πολιτική, στο οποίο λέμε πως εκτός από δολοφονίες και φυλακίσεις μεταναστριών, περιλαμβάνονται κονδύλια, πολεμική τεχνογνωσία και η πρόσδεση της ελληνικής κοινωνίας (aka μικροαστική τάξη) στις πολιτικές του ελληνικού κράτους. Θα διαβάσετε ένα κείμενο για το πώς ανεβαίνουν τα νοίκια (spoiler: με κρατικό σχέδιο), και τον ρόλο των μικροαστών ιδιοκτητών. Θα βρείτε, επιπλέον, ένα κείμενο που συσχετίζει την “επισιτιστική κρίση”, για την οποία μας προετοιμάζουν εδώ και τρία χρόνια, με τα υλικά συμφέροντα του ελληνικού κράτους και τις πολεμικές του περιπέτειες. Bonus για μερακλήδες και μερακλούδες: μια συνοπτική ιστορία του πώς ποινικοποιήθηκε το χασίς στην Ελλάδα (spoiler: εμπορικός και ταξικός πόλεμος).
Προφανώς, δεν μονοπωλεί μόνο η εργατική τάξη το εσωτερικό μέτωπο της χώρας. Δεν υπάρχει γύρω μόνο η ταξική μας σύγκρουση με φασίστες και μπάτσους. Τελευταία, είναι και τα αφεντικά-με-τρακτέρ που μαλώνουν με τα αφεντικά-με-supermarket και με τα ξένα αφεντικά-με-τρακτέρ. Είναι επίσης οι υφιστάμενοι της Αχτσιόγλου και του Κασσελάκη που ψάχνουν πολιτική ρεβάνς από τον Κούλη μέσα από τα Πανεπιστήμια, ρίχνοντας και πάλι το σύνθημα “Αφεντικά και δούλοι, σκατά γινήκαμε ούλοι!” (aka “Πτυχία με αξία”). Κάτι σύντομο λέμε και γι’ αυτά.
Τελικά, υπάρχουν και μερικά πράγματα για τα οποία μπορείς να μιλάς αμέσως. Άλλωστε, you don’t need a weatherman to know which way the wind blows…
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Overview
FAQ: Τι είναι το πανεπιστήμιο και το “φοιτητικό κίνημα”;
Το κράτος και οι Κυριακές μας (μέρος 1ο)
Επισιτιστική κρίση: το προαναγγελθέν μέλλον μας
“Μας κυνηγούν τον αργιλέ” (μέρος 1ο) – Η ποινικοποίηση του χασίς στην Ελλάδα του μεσοπολέμου
Kράτος, ιδιοκτήτες και ενοίκια που όλο ανεβαίνουν
Η μεταναστευτική πολιτική ως πολιτική ασφάλειας και κοινωνικής επιστράτευσης (μέρος 2ο)
Antifa 031
ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Κεντρική διακίνηση στο στέκι μας στην οδό Μόδη 1, στο κέντρο (κάθε Παρασκευή 19.00-22.00)
Βιβλιοπωλείο Κεντρί (Δημητρίου Γούναρη 22, κέντρο)
Βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες (Αλ. Σβώλου 28, κέντρο)
Βιβλιοπωλείο Οκτάνα (Ισαύρων 8, κέντρο)
Βιβλιοπωλείο Γιάφκα (Πλατεία Ιωάννου Δέλλιου 4, κέντρο)
Βιβλιοπωλείο – καφέ Ποέτα (Αριστοτέλους 34)
ΑΘΗΝΑ
Αρχείο 71 (Καλλιδρομίου & Ζωσιμάδων, Εξάρχεια)
Carthago (ΕΜΠ)
Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος, Χαριλάου Τρικούπη 28
Περίπτερο στην πλατεία Εξαρχείων, Στουρνάρη και Σπύρου Τρικούπη γωνία
Ψιλικατζίδικο στη Βαλτετσίου 50-52
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Fahrenheit 451 – Βιβλία Ανομίας (Τσακάλωφ 20, Άλσος)
ΒΟΛΟΣ
Σουπιά – Αυτοοργανωμένο distro ελευθεριακού βιβλίου και εντύπου
ΠΑΤΡΑ
Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Ανατόπια (Τσαμαδού 81)
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ισόγειο – Ελευθεριακός Χώρος (Μαστραχά 9)
KOZANH
Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο Κοζάνης (Ρήγα Φεραίου 10)
ΛΑΡΙΣΑ
Βιβλιοπωλείο Prosperus (Αθ. Διάκου 2)
Για Σέρρες, Καβάλα, Δράμα, Λαμία, Χανιά ή και άλλες πόλεις, στείλτε μας mail στο antifasln@yahoo.gr και θα φροντίσουμε να φτάσει το περιοδικό στα χέρια σας.
