Το Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2023 διοργανώθηκε διαδήλωση στόμα-με-στόμα στη γειτονιά του Φαλήρου, με την πολιτική ευθύνη του antifa selanik. Ήταν μια ευκαιρία να σπάσουμε το μονόλογο του κράτους, των μπάτσων και των φίλων τους, και να μιλήσουμε εμείς στις γειτονιές μας και στους δικούς μας ανθρώπους.
Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιραζόταν στην διαδήλωση:
WE RUN THE STREETS
Αυτή η διαδήλωση που βλέπετε να περνάει από τη γειτονιά μας είναι μια μικρή υπενθύμιση πως το ελληνικό κράτος δεν παίζει μπάλα μόνο του. Είναι ένας από τους τρόπους μας να δείξουμε πως εμείς «τρέχουμε» τους δρόμους αυτής της πόλης και όχι οι μπάτσοι, οι ρουφιάνοι και οι φίλοι τους.
Οι κρίσεις
Κρίση! Αυτή η λέξη έχει γίνει καραμέλα στο στόμα των αφεντικών και του κράτους εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Στην κρίση χρέους το 2010 έπρεπε να πέσουν οι μισθοί μας στο μισό. Στην υγειονομική κρίση το 2020 μας βάλανε να ζούμε με επιδόματα. Το 2022, η κρίση έγινε πληθωριστική και έπρεπε να βγάλουμε το χειμώνα χωρίς θέρμανση και με όλα τα -pass που σκαρφιζόταν η κυβέρνηση. Παρέα με όλα αυτά, με την κλιματική κρίση μας είπαν ότι η τιμή της μπύρας και του γύρου θα διπλασιαστεί γιατί δεν υπάρχουν τρόφιμα. Και τώρα το κράτος κανονίζει να μπει σε έναν ακόμη πόλεμο· φυσικά οι ρουφιάνοι στα media φροντίζουν ήδη να μας ενημερώσουν πως κι αυτός ο χειμώνας θα είναι δύσκολος. Ντάξει παιδιά, το δούλεμα πάει σύννεφο κι αυτό είναι κατανοητό από όλους και όλες μας.
Η δημόσια τάξη
Όμως αυτά τα δεκαπέντε χρόνια το κράτος δεν έκοψε μόνο τους μισθούς μας. Δείτε τους μπάτσους· ενώ παλιότερα μπορούσαν να αρπάξουν ορισμένες από τις μάπες που τους αρμόζουν, τώρα σκάνε στους δρόμους με στρατιωτικά σχέδια καταστολής πλήθους. Τα δικάβαλα των δέλτα και των δίας έχουν ξαμοληθεί στις γειτονιές μας και κάνουν προληπτικούς ελέγχους στις πλατείες μας. Ύστερα, γιατροί, μετεωρολόγοι και λοιποί ειδικοί αποφασίζουν πότε πρέπει κλειδωθούμε σπίτι. Από δίπλα οι διάφορες εφαρμογές που έχει φυτέψει το κράτος μας εκπαιδεύουν όλο και περισσότερο στον έλεγχο· ελέγχουν που πάμε (13033 και 112), τι λέμε (στα social media), τι μαθαίνουμε (στα δελτία ειδήσεων) και τι καταναλώνουμε (με τα διάφορα pass).
Με αυτά και μ’ αυτά, δηλαδή, οι ειδικοί και όσοι τους ακολουθούν πιστά, τείνουν να γίνουν στην καλύτερη φίλοι των μπάτσων και στη χειρότερη να φέρονται σα μπάτσοι. Το ελληνικό κράτος κάνει την κοινωνία όλο και πιο μπατσική. Αυτή η πολιτική δε συμβαίνει από χούι.
Είναι μια πολιτική που γεννήθηκε για να αντιμετωπίσει την εξέγερση μεγάλων κομματιών της πολυεθνικής εργατικής τάξης τον Δεκέμβρη του 2008. Παρότι τότε οι πέτρες, τα μπινελίκια και τα μπουκάλια δεν έβρισκαν πάντα το φυσικό τους στόχο (δηλ. τα κεφάλια των μπάτσων), χτύπησαν κάτι πολύ σημαντικότερο: τη ραχοκοκαλιά της στρατηγικής του ελληνικού κράτους. Από τότε και μέσα από κάθε υποτιθέμενη «κρίση», η ενίσχυση της δημόσιας τάξης είναι βασική αρμοδιότητα σε όλα τα υπουργεία, ανεξαρτήτως δεξιάς ή αριστερής κυβέρνησης.
Αυτό είναι το σχέδιο που δουλεύεται εδώ και 15 χρόνια από το ελληνικό κράτος, με τη συνείδηση πως η μόνη κρίση που υπάρχει είναι η καπιταλιστική. Σε ελεύθερη μετάφραση; Τα ελληνικά αφεντικά δεν βγάζουν όσα θα θέλανε από την εκμετάλλευσή μας, μέσα σε έναν κόσμο που περιτριγυρίζεται από άλλα εθνικά αφεντικά που αντιμετωπίζουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Μην αναρωτιέστε λοιπόν γιατί το ελληνικό κράτος έχει φορέσει ξανά παραλλαγή και χώνεται με κάθε αφορμή σε όλους τους πολέμους που συμβαίνουν γύρω του.
Λέμε, δηλαδή, ότι για να ευδοκιμήσουν τα εθνικά σχέδια, όποια κι αν είναι αυτά, πρέπει εμείς να γίνουμε αρκετά υποτακτικοί ή διαφορετικά να αναγκαστούμε να το βουλώσουμε. Οι μπάτσοι και οι ρουφιάνοι τους κάνουν πολύ καλά αυτή τη δουλειά: μας βάζουν στο στόχαστρό ως «αντικοινωνικές» και μας βρίζουν πατόκορφα γιατί ξέρουν καλά πως εμείς είμαστε το νούμερο 1 πρόβλημα στο «δύσκολο χειμώνα» που έρχεται, όπως και σε κάθε επόμενο.
Οι μετανάστες
Εδώ και 30 χρόνια το ελληνικό κράτος κρατάει μεθοδικά παράνομους τους μετανάστες προκειμένου να δουλεύουν φθηνά και να είναι πειθαρχημένοι. Παράνομος θα πει πως η ύπαρξη των μεταναστών και μεταναστριών στη χώρα γίνεται αμέσως ζήτημα δημόσιας τάξης κι άρα η καθημερινότητα τους καθορίζεται από τα κυνηγητά των μπάτσων, τις ποινές των δικαστών και τους εκβιασμούς των αφεντικών. Και φυσικά η αστυνομική διαχείριση των μεταναστών ντύνεται με τις ανάλογες κατασκευασμένες ρατσιστικές θεωρίες που δικαιολογούν αυτή την παρανομία. Δεν ήταν καθόλου αλλοπρόσαλλο λοιπόν, που το ελληνικό κράτος έδεσε μετανάστες στις πυρκαγιές στον Έβρο (με πειστήρια κάτι κούτσουρα) λέγοντας θεωρίες για πράκτορες. Όπως επίσης καθόλου τυχαία ξαναβγαίνουν απ’ το συρτάρι οι κατασκευασμένες θεωρίες περί ισλαμιστών τρομοκρατών στα κέντρα των δυτικών πόλεων.
Οι οπαδοί
Στο άκουσμα της λέξης «οπαδός», η τρομοκρατία πέφτει με το τσουβάλι. Οι δημοσιογράφοι (που έχουν σε μεγάλη εκτίμηση την ζωή των οργανωμένων οπαδών) έχουν βαλθεί να μας τσουβαλιάσουν όλους ως δολοφόνους και μαζί τα πέταλα που πιάνει θέση (κυρίως) η εργατική τάξη ως συνεργάτες σε μαχαιρώματα. Και φυσικά το κράτος έχει τη λύση σε αυτό το τσουβάλιασμα. Οι μπάτσοι χαρτογραφούν τα οπαδικά στέκια και τις πλατείες, κάνουν προληπτικούς ελέγχους και εξακριβώσεις, ενώ έξω από τα πέταλα (και μόνο) σεκιουρητάδες, καπελάκηδες και ματάδες κάνουν ψαχτήρια και φυσικά συλλήψεις (με τον αθλητικό νόμο) σε περίπτωση που βρουν κανά τσιγάρο ή πυρσό.
Οι συμμορίες ανηλίκων
Αυτή η παράνοια έχει παρελθόν. Για να μην πάμε πολύ παλιά, ας θυμηθούμε το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης. Τότε που το κράτος μας ενημέρωσε πως τα ΕΠΑΛ της χώρας – δηλαδή τα πιο πολυεθνικά σχολεία όπου μαντρώνεται το μεγαλύτερο τμήμα της εργατικής νεολαίας – έπιασαν φασίστες. Με αφορμή αυτή τη μούφα, το κράτος έχει φυτέψει μπάτσους που εμφανίζονται για ψύλλου πήδημα έξω από τα σχολεία για να επιβάλλουν την τάξη. Το ίδιο έγινε με τις φάπες που έπαιζαν μαθητές μεταξύ τους στο 17ο ΓΕΛ στο κέντρο. Όπως και στο ΕΠΑΛ του Ευκλείδη, όπου έδεσαν 30 μαθητές και μαθήτριες επειδή πήγαν να κάνουν κατάληψη στο σχολείο τους. Στο τέλος εκτυλίχθηκε το ίδιο έργο: αναστολές στους πιτσιρικάδες και πρόστιμα για τα σπασμένα.
Το πρόβλημά τους η απειθαρχία μας
«Όλως τυχαίως» οι παραπάνω φιγούρες δε μένουν σε κυριλέ σπίτια στο Πανόραμα. Μένουν εδώ· στο Φάληρο και στις άλλες ανατολικές και δυτικές γειτονιές. Εκεί είναι που το κράτος έχει βγάλει από πάνω το μεγεθυντικό του φακό, γιατί ξέρει πως αυτές οι φιγούρες δεν έχουν κανένα λόγο να πιάσουν φιλίες ούτε με τους (ηλεκτρονικούς και κανονικούς) μπάτσους ούτε και τα αφεντικά μας. Εν τέλει, βγάζουν νόημα οι αυστηροποιήσεις των ποινών, τα προληπτικά δεσίματα, τα πρόστιμα και ο έλεγχος. Όσο το ελληνικό κράτος στριμώχνεται μέσα στην κρίση και τον εξελισσόμενο παγκόσμιο πόλεμο, τόσο στριμώχνει τους εσωτερικούς εχθρούς του για τους δύσκολους καιρούς που έρχονται· στριμώχνει εμάς. Γι’ αυτό και τα τόσα διαφορετικά επίθετα που χρησιμοποιεί για να μας περιγράψει. Μας λέει με τα άλλα ονόματά μας γιατί φοβάται να πει αυτό που είμαστε: η πολυεθνική εργατική τάξη αυτής της πόλης!
