[Αφίσα που κολλήθηκε τον Οκτώβριο του 2022 σε 700 αντίτυπα]
Ένα είναι σίγουρο μας λένε.
Τα πράγματα θα πάνε χειρότερα και πρέπει να προετοιμαστούμε.
Έπαιζε, λένε, μια υγειονομική κρίση, που έγινε πληθωριστική, που έγινε ενεργειακή, που μπορεί να εξελιχθεί σε επισιτιστική, που δεν θέλει και πολύ για να καταλήξει σε πολεμική. Δηλαδή σε πόλεμο.
Και στα καπάκια η λύση. Αν δεν θέλουμε να θυσιαστούμε κανονικά, θα πρέπει να δεχτούμε μικρές καθημερινές θυσίες. Σαν αυτές που κάναμε για να μην κολλήσουμε γρίπη.
Τώρα, θα μάθουμε να κάνουμε οικονομία στο ρεύμα. Θα ψωνίζουμε τα προϊόντα που μας προτείνει η σχετική λίστα του υπουργείου και θα προτιμάμε αυτά με την ελληνική σημαία στη συσκευασία. Μετά θα φακελωνόμαστε στο gov.gr για να πάρουμε κάνα επίδομα και αν δεν μας αρέσει θα έρχονται οι μπάτσοι για να μας πείσουν.
Έχουν κάτι κοινό αυτές οι ιδέες. Μετατρέπουν τα προβλήματα (κερδοφορίας) των αφεντικών σε προβλήματα (επιβίωσης) της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό εκφράζονται με τόσο ενθουσιασμό στα τηλεοπτικά πάνελ.
Απ’ την άλλη, εμείς κουβαλάμε ένα πρόσφατο συλλογικό δίδαγμα: να μην πιστεύουμε λέξη από τα κρατικά λεγόμενα.
Απέναντι μας δεν έχουμε τρελούς ηγέτες, δεν έχουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη, δεν έχουμε την παγκοσμιοποίηση, ούτε τις κακιές σοδειές. Όπως πριν δεν είχαμε τον ιό και την μεταδοτικότητα του.
Απέναντι μας έχουμε αφεντικά που είναι οργανωμένα σε έθνη-κράτη, σαν το ελληνικό. Τα αφεντικά βγάζουν λεφτά από την εκμετάλλευση μας. Έχουν σύνορα και επιβάλλουν δασμούς σε εμπορεύματα ξένων αφεντικών. Έχουν τράπεζες που κόβουν χρήμα για να τα σώσουν. Έχουν στρατούς που ελέγχουν ενεργειακά κοιτάσματα και πρώτες ύλες. Έχουν μπάτσους που περιπολούν στις γειτονιές μας. Έχουν μίντια για να μας απευθύνονται και αλγόριθμους για να μας καταλαβαίνουν. Έχουν την αριστερά για να μας λέει ότι πρέπει να το περάσουμε μαζί όλο αυτό.
Απέναντι μας έχουμε το ελληνικό κράτος.
Έχει σημασία που το τονίζουμε.
Γιατί, η άλλη πλευρά είμαστε και πάντα ήμασταν εμείς. Η εργατική τάξη και τα χίλια της πρόσωπα. Υπάρχει τρόπος να την παλέψουμε. Υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε την σύγχυση και τον ατομικισμό. Θα τον βρούμε μαζί με όσους και όσες βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά. Αρκεί να κοιτάξουμε δίπλα μας. Αρκεί να οργανωθούμε.
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
