[Αφίσα που κολλήθηκε τον Οκτώβριο του 2019]
ΜΙΑ ΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
(που δεν έχει μεταπτυχιακό… ούτε καν χαρτιά)
Πίσω από την διακίνηση ναρκωτικών είναι οργανωμένη μια καθόλα καπιταλιστική παραγωγική διαδικασία. Τα αφεντικά του κλάδου πλουτίζουν με τον γνωστό τρόπο: με εκμετάλλευση εργασίας. Συγκεκριμένα της εργασίας του πιο υποτιμημένου μέρους του προλεταριάτου, των μεταναστών και μεταναστριών. Τα στενά της ροτόντας (και κάθε ροτόντας) είναι η πιθανή «επαγγελματική προοπτική» για όσους ξέφυγαν από τη Μόρια (και κάθε μόρια) και δεν είχαν το βιογραφικό του «πρόσφυγα». Δεν είναι η άπονη ζωή, αλλά ο κρατικά οργανωμένος καταμερισμός εργασίας που τους φέρνει στο κατώφλι της μαφίας. Είναι το ελληνικό κράτος με τα σύνορά του, το στρατό του, τους μπάτσους του και τους νόμους του που τους κρατάει παράνομους.
Είναι οι κρατικοί σχεδιασμοί που δημιουργούν τις μικρές ή μεγάλες «ζώνες εγκληματικότητας». Είτε ως τα κατάλληλα πεδία κερδοφορίας για το «μαύρο» κεφάλαιο, είτε ως πειράματα κοινωνικής αυτοκαταστροφής. Είναι η εργατική τάξη (ποια άλλη?) αυτή που καλείται να ζήσει σε αυτές. Το πρόβλημα (της) είναι οι κρατικοί και μαφιόζικοι σχεδιασμοί που συμπλέκονται. Είναι οι μικροποσότητες ρατσισμού που φυσικοποιούνται γύρω από τα ανεκπλήρωτα μικροαστικά φαντασιακά που δεν αντέχουν μπροστά στην εικόνα του προλεταριάτου που παλεύει να τα βγάλει πέρα. Όποιος, λοιπόν, μέσα σε αυτήν την (ταξική) πραγματικότητα, κάνει κουβέντα για «υποβάθμιση της γειτονιάς», έχει πάρει ήδη τη θέση του δίπλα στη δημόσια τάξη και τους φυσικούς αυτουργούς της. Έχει πάρει ήδη τη θέση του απέναντι μας.
