[Αφίσα που κολλήθηκε το Μάιο του 2018]
Τι ονειρεύεται το ελληνικό κράτος μετά από 25 χρόνια επεκτατισμού στα βαλκάνια;
Μα φυσικά άλλα τόσα!
Το ελληνικό κράτος είναι παλιά καραβάνα σε κάθε είδους επεκτατισμό στα βαλκάνια. Κατά την “εξόρμηση” των βαλκανικών πολέμων έκανε εθνοκαθάρσεις μακεδόνων, μηρυκάζοντας παπατζιλίκια περί ιστορικής συνέχειας του ελληνικού έθνους. Είναι ένα overdose ιμπεριαλιστικής μανίας που κορυφώθηκε στη δεκαετία του ’90.
Ήταν τότε που η οικονομικά υποτελής μακεδονία ήταν το μεγάλο επεκτατικό project της ελληνικής οικονομίας. Τότε που ο εθνικός κορμός κατέβαινε στους δρόμους – μεταμφιεσμένος σε τσαρουχάτο “πλήθος” – για να βάλει πλάτη στον ελληνικό ιμπεριαλισμό στα βαλκάνια. Ταυτόχρονα, τα πάσης φύσεων ΄(μικρά ή μεγάλα) αφεντικα έδειχναν τα δόντια τους στους εργάτες και εργάτριες του καταρρέοντος ανατολικού μπλοκ. Η ελλάδα τα πήγαινε περίφημα για “εξαρτημένο”, “υποτελές” κράτος…
Τι κι αν σήμερα ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ασθμαίνει; Παραμένει οργανικό τμήμα των διακρατικών ανταγωνισμών που αλλάζουν μορφές και βαθμό βαρβαρότητας. Παρά τις αφελείς διακηρύξεις για το αντίθετο, τα όνειρα των αφεντικών για as usual επεκτατισμό στα βαλκάνια, μοιάζουν απαράλλακτα.
Στο κάτω-κάτω δεν μιλάμε για τίποτα μπακάλικα και ταβέρνες. Το ελληνικό κεφάλαιο μονοπολεί τομείς της μακεδονικής αγοράς που μεταφράζονται αυτόματα σε πολιτική ηγεμονία.
Να λοιπόν που δικαιολογούνται οι εξωφρενικά επιθετικές απαιτήσεις, όπως η αλλαγή του συντάγματος της μακεδονίας! Η διαπραγμάτευση για την ονομασία πρέπει να αποτύχει, εκβιάζοντας να χρεωθεί αυτή η αποτυχία στην μακεδονική κυβέρνηση. Στην τελική, η διατήρηση της εκκρεμότητας του ζητήματος αποτελεί τη βασική δικλείδα ασφαλείας της ελληνικής (κανονικά ιμπεριαλιστικής) επικράτησης εκεί.
Το project μακεδονία δεν είναι βέβαιο ότι θα πετύχει. Αλλά δεν είναι και ο βασικός καημός του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Γι’ αυτό προσφέρεται για θεατρινισμούς και σύσφιξη σχέσεων του εθνικού κορμού, από τη στρατιωτική κορυφή ως τα μικροαστικά νύχια. Η ψωροκώσταινα έχει πιο σημαντικά μέτωπα στα ανατολικά. Και φυσικά έχει αρκετούς “ταξικούς συμμάχους” (στην αριστερά και τις εξτρεμιστικές της ουρές) που θα κάνουν μόκο στα φιλόδοξα σχέδια της…
