[Αφίσα που κολλήθηκε τον Μάιο του 2019]
Είναι κομπλέ που οι μπάτσοι ξυλοφορτώνουν και δένουν τους μετανάστες για ψύλλου πήδημα; Είναι κομπλέ που όταν δεν τους πνίγουν οι λιμενικοί του αιγαίου, τους πνίγουν οι καμουφλαρισμένοι συνοριοφύλακες του έβρου; Είναι ανεκτό που οι φασίστες (πάντα με κρατικές πλάτες) την πέφτουν σε σπίτια και σε παιδικές χαρές; Είναι εντάξει που οι μικροαστοί-που-δεν-είναι-ρατσιστές ψάχνουν κάθε ευκαιρία να διαμαρτυρηθούν για το “πρόβλημα της μετανάστευσης”;
Είναι, για τις “παραγωγικές δυνάμεις” αυτού του τόπου που κοιτάνε να “βγάλουν το ψωμί” τους εκμεταλλευόμενες μετανάστες/τριες εργάτες/τριες, όπως έκαναν εξάλλου εδώ και δεκαετίες. Είναι, για το ελληνικό κράτος, που όσο και αν δεν θέλει να το λέει, πρέπει να σκαρφίζεται κάθε νόμιμο ή μη τρόπο για να κρατά τους/τις μετανάστες/ριες σε καθεστώς τυπικής ή άτυπης απαγόρευσης. Είναι κομπλέ για τον ελληνικό φασισμό που οργανώνει μεθοδικά την επιτήρηση της πολυεθνικής εργατικής τάξης. Και δεν είναι παρά τα χαμηλά κλιμάκια του που κάνουν την βρώμικη δουλειά, όταν οι κρατικοί σχεδιασμοί ξεπερνούν τα όρια του “δημοκρατικά” αποδεκτού.
Για εμάς, όμως, δεν είναι κομπλέ! Γιατί εμείς, όπως και οι μετανάστριες/ες, δεν έχουμε άλλο τρόπο να τη βγάζουμε από το να δουλεύουμε. Γιατί εμείς επιλέξαμε να μη γίνουμε ρουφιάνοι και τσιράκια των αφεντικών. Γιατί ανήκουμε στην πολυεθνική εργατική τάξη και ξέρουμε καλά πως τα αφεντικά και τα κράτη τους έχουν στρατηγικό συμφέρον να μας κάνουν φθηνότερες/ους. Επειδή ξέρουμε τα δικά μας συμφέροντα και δεν τρώμε τις ρατσιστικές μαλακίες με το κουτάλι, το πράγμα είναι απλό: ή θα αφήσουμε τους δρόμους στους φασίστες, μέχρι να μας πάρει όλους ο διάολος, ή θα τους κόψουμε τον αέρα μια και καλή.
Τι λιγότερο επομένως από αυτό:
