[Προκήρυξη που τυπώθηκε με την πολιτική ευθύνη της αντιφασιστικής συνέλευσης antifa selanik – Οκτώβριος 2021]
Πάνω που όλα ήταν έτοιμα για την επιστροφή στην κανονικότητα, πάνω που τα εργοστάσια θα κατέστρεφαν τις απούλητες μάσκες, οι επιδημιολόγοι θα γίνονταν εργάτες και ο εοδύ θα κυνηγούσε ρομά και μετανάστριες, όπως έκανε τόσα χρόνια, ήρθε η μετάλλαξη Δ. Είναι ύπουλος αυτός ο ιός, το ξέρουμε. Πρώτα έβαλε στο μάτι τα εμπορικά ισοζύγια, μετά απέλυσε τόσους εργάτες και εργάτριες και τις απαγόρευσε να κυκλοφορούν και τώρα ζητάει πιστοποιητικό εμβολιασμού για να μπορείς να πας στη δουλεία. Κακή φάση.
Το παρήγορο είναι ότι τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν μπει σε μια τάξη. Η φθινοπωρινή αύξηση των κρουσμάτων, καλή ώρα, δε αναμένεται να σκάσει ξαφνικά και μετά να τρέχουμε να ρίξουμε την καμπύλη. Αν δεν μας πιστεύετε μπορείτε να διαβάσετε και το σχετικό φεκ. Εκεί, λέει ότι το τέταρτο κύμα της πανδημίας ξεκίνησε στα μέσα του Σεπτέμβρη, και θα κρατήσει τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο Μάρτιο. Νοικοκυρεμένα πράγματα.
Τώρα είμαστε προετοιμασμένοι, λένε. Έχουμε τεστ, έχουμε μεθ, έχουμε το κρατικά αναγνωρισμένο ρουφιανιλίκι που λέγεται ιχνηλάτηση-επαφών, έχουμε εμβόλιο. Το ελληνικό κράτος λέει ότι έχει τύψεις και δεν θέλει με τίποτα να μας ξαναμαντρώσει, γι’ αυτό πρέπει όλοι να διαθέτουμε το σχετικό πιστοποιητικό υγείας και να το επιδεικνύουμε όποτε μας το ζητάει.
Πέρασε ένα καλοκαίρι που (ακρο)δεξιοί και αριστεροί προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ουσία βρίσκεται στην αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Γι’ αυτό θα πρέπει να διαβάζουμε ολημερίς μελέτες των ειδικών για να βγάλουμε άκρη τι σκατά συμβαίνει. Οι πιο προοδευτικοί από αυτούς αγχώνονται μήπως η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών φέρει διακρίσεις. Λες και μέχρι τώρα είμασταν όλοι ίσοι.
Αν το καλοσκεφτείτε, κάνουν ό,τι έκαναν, με ομολογουμένως μεγάλη επιτυχία, όταν το ελληνικό κράτος μας φόρεσε τις μάσκες, μας απαγόρευσε να βρισκόμαστε και μας τάιζε με επιδόματα. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι κρατικές πολιτικές των τελευταίων δύο χρόνων δεν είναι πολιτικές, αλλά υγειονομικές. Μας περνάνε τόσο πολύ για μαλάκες, που θέλουν ταυτόχρονα να νομίζουμε ότι όσοι δεν ψήνονται να εμβολιάζονται τρεις φορές το χρόνο, να εξετάζονται τρεις φορές τη βδομάδα και να ανακρίνονται τρεις φορές τη μέρα, είναι αρνητές της επιστήμης.
Τα υγειονομικά πιστοποιητικά είναι τεχνολογία ελέγχου. Όχι τη υγείας, αλλά της κυκλοφορίας της εργατικής τάξης. Σκεφτείτε ποιοι θα τα ζητάνε: οι μπάτσοι, οι σεκιουριτάδες, οι καθηγητές, τα αφεντικά μας και οι ρουφιάνοι τους. Είναι τεχνολογία που έφτιαξαν τα αφεντικά καθώς οργανώνουν τις κοινωνίες μας χωρίς αντίπαλο. Δεν είναι πρωτοτυπία. Πάει πάνω από ένας αιώνας από τότε που το ελληνικό κράτος ανακάλυψε την ανάγκη να αξιολογεί την ικανότητά μας για εργασία και για μάχη. Από τότε ανακάλυψε κάτι εξίσου χρήσιμο: ότι, κάθε κωλόχαρτο που μας ζητάει, από την ταυτότητα μέχρι το αρνητικό τεστ, δεν θα είναι γι’ όλους.
Λέμε ότι πλάι στον ασταμάτητο έλεγχο της κατάστασής μας, στέκεται η άλλη μισή πολιτική χρησιμότητα των πιστοποιητικών εμβολιασμού (και κάθε πιστοποιητικού): ότι κάποιες δεν θα το έχουν. Λέμε ότι αυτές και αυτοί, θα είναι αργά ή γρήγορα όσοι δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με το κράτος. Ό,τι και αν φαντασιώνονται οι αριστεροί προστάτες μας, το κοινωνικό κράτος θα επιστρέφει μόνο για να προσφέρει περισσότερο δωρεάν έλεγχο. Όσα ζούμε τον τελευταία δύο χρόνια χτίστηκαν πάνω σε ταξικές κοινωνίες. Δηλαδή σε κοινωνίες που δεν είναι ίδιες ανάλογα με την θέση από την οποία τις κοιτάς. Και χτίστηκαν για να τις υπηρετούν. Τελικά, αν ψάχνουμε την απάντηση στο νέο κωλόχαρτο που λέγεται πιστοποιητικό εμβολιασμού θα τη βρούμε στο αν είμαστε με αυτούς που το ζητάνε ή με αυτούς που το δείχνουν.
Δίπλα στην κλιματική αλλαγή και την τρομοκρατία, ο ιός και οι μεταλλάξεις του αποκτούν σιγά σιγά την θέση που τους αρμόζει. Πότε το ένα και πότε το άλλο, φτιάχνουν ένα παρόν που συνεχώς ανανεώνεται με νέες συμφορές. Είναι τα άλλοθι του ελληνικού κράτους για τους κομμένους μισθούς, για τις απολύσεις, για τα drone πάνω από τα κεφάλια μας, για το γεγονός ότι όσα μας κόβει θα τα δίνει για να μας ξεκάνει πιο εύκολα τη μέρα που οι σειρήνες δε θα ηχήσουν για ενδεχόμενη πυρκαγιά ή συρροή κρουσμάτων.
Οι μαλακίες που θα ακούσουμε από εδώ και στο εξής, δεν θα είναι παρά οι νέες αλληγορίες που θα πλάσουν τα μυαλά των αφεντικών για να μας μιλήσουν για αυτό που πραγματικά τους ενδιαφέρει: την διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Αυτός και κανένας άλλος δεν είναι ο λόγος που το μέλλον θα έχει περισσότερες ιστορίες τρόμου, περισσότερο στρατό στους δρόμους και περισσότερες θυσίες για την πατρίδα.
Ξεχάστε τον ιό και τις μεταλλάξεις του. Η μοναδική απειλή για το ελληνικό κράτος είμαστε εμείς. Οι συνήθειές μας, οι δρόμοι που τριγυρνάμε, οι πλατείες που αράζουμε. Είναι η απειθαρχία μας. Είναι δικό μας χρέος να ξεμπλέξουμε από τις ερμηνείες των ειδικών για το τι μας συμβαίνει και ταυτόχρονα από τα δεξιά και αριστερά παραμύθια, που ανακαλύπτουν εχθρούς παντού πέρα από το ελληνικά αφεντικά και το κράτος τους. Είναι ο καιρός να φτιάξουμε τις δικές μας συλλογικές ερμηνείες για τον κόσμο και την πορεία που παίρνει. Είναι αυτό που μας χρειάζεται για να σταθούμε με αξιοπρέπεια σε όσα θα ακολουθήσουν.
